Τα άτομα με ειδικές ανάγκες.

 Εργασία των μαθητών του Γ5 του Αθλητικού Γυμνασίου Μυτιλήνης, Γιώργος Πασινιός, Γιώργος Κεραμιδάς, Σέρτζιο Ρίρα, Γιώργος Αγριμάκης.

Η αυτόνομη διακίνηση και διαβίωση των ανθρώπων εμποδίζεται συχνά από τη δυσκολία που μπορεί να έχουν στην κίνηση, στην προσέγγιση, στην αντίληψη, στην επικοινωνία, στην προσαρμογή, στην όραση ή την ακοή. Αντιμετωπίζουν  πολλοί συνάνθρωποί μας συχνά δυσκολίες στη ζωή τους και οι ίδιοι και η οικογένειά τους, λόγω της ιδιαιτερότητάς τους, της αδιαφορίας του κράτους και των συμπολιτών τους. 

Τέτοια προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ΑΜΕΑ είναι:

·        έλλειψη ή περιορισμένη απασχόληση

·        προβλήματα πρόσβασης σε χώρους και υπηρεσίες

·        έλλειψη  ή περιορισμένη πρόσβαση στην εκπαίδευση

·        έλλειψη κατάρτισης

·        στιγματισμός – προκατάληψη – ρατσισμός

·        έλλειψη φωτεινού σηματοδότη με ηχητικό σήμα στις διαβάσεις μπροστά από υπηρεσίες

·        έλλειψη χώρων στάθμευσης οχημάτων αναπήρων

·        ανεπαρκείς ανελκυστήρες για αναπηρικά οχήματα

·        έλλειψη ειδικών WC

·        δυσκολία στην μετακίνηση από και προς τις υπηρεσίες - δημόσιους χώρους

.   παρκάρισμα αυτοκινήτων στις ειδικές ράμπες  κτλ.

Εκτός όμως από τα παραπάνω υπάρχουν και προβλήματα στις συνθήκες εργασίας όπως:

·     δυσκολία εύρεσης εργασίας

·        ανάγκη προμήθειας υπολογιστών με ηλεκτρονικό λογογράφο για υπαλλήλους με προβλήματα όρασης

·        ειδική προσαρμογή του χώρου εργασίας για εργαζόμενους σε αμαξίδιο

·        ανάγκη μεταφραστή της νοηματικής γλώσσας για βαρύκοους

·        ανάγκη ύπαρξης ελαστικού ωραρίου - μειωμένου για ειδικές περιπτώσεις

·        χορήγηση ειδικών αδειών για λόγους υγείας

Κοντά στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα αυτά όπως:

·        προβλήματα υγείας, που χρειάζονται άσκηση και περίθαλψη

·        οικονομικά προβλήματα, λόγω του αυξημένου κόστους περίθαλψης και ειδικής αγωγής

·        ψυχολογική καταπόνηση, έλλειψη υποστήριξης από ειδικούς για την αντιμετώπιση της ιδιαιτερότητάς τους με δύναμη

·        έλλειψη σωστού τρόπου αντιμετώπισης από τους υπόλοιπους

·        έλλειψη επαρκών ειδικών σχολείων ειδικά στην επαρχία και χώρων δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών με αναπηρία.

Για όλους τους παραπάνω λόγους όλοι μας θα πρέπει  να προσπαθήσουμε  να τους βοηθήσουμε να τα ξεπεράσουν έτσι ώστε να έχουν ένα καλύτερο μέλλον και μια καλύτερη ζωή. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται η συνεισφορά  όλων μας χωρίς εξαιρέσεις.

Αρχικά, η Πολιτεία θα πρέπει να αναλάβει τη χρηματοδότηση για την οικοδόμηση νέων και σύγχρονων κέντρων διαμονής, διασκέδασης, άθλησης, ψυχολογικής υποστήριξης των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Τα νέα αυτά κτήρια θα πρέπει να περιέχουν ειδικούς χώρους για την άθληση όπως ένα σύγχρονο γυμναστήριο, ένα γήπεδο μπάσκετ και μια πισίνα . Με αυτό τον τρόπο τα άτομα αυτά δεν θα νιώθουν πλέον μοναξιά, θα μπορούν να πέρανε το χρόνο τους δημιουργικά αλλά και θα γυμνάζονται με τον κατάλληλο τρόπο έτσι ώστε να παραμείνουν σε καλή φυσική κατάσταση. Ακόμα, θα περιέχουν ειδικούς ψυχολόγους για να μπορέσουν να εμψυχώσουν τα άτομα   αυτά και να τους δώσουν νέα κίνητρα για τη ζωή.

Ο Δήμος θα πρέπει να δημιουργήσει ειδικές ράμπες στην είσοδο των κτηρίων αλλά και των πεζοδρόμιων ειδάλλως τα άτομα με ειδικές ανάγκες θα φοβούνται πλέον να βγουν μια απλή βόλτα στους δρόμους διότι θα έχουν την ανησυχία να μην τους πατήσουν τα αυτοκίνητα. Επίσης, είναι σημαντικό  να δημιουργηθούν  ειδικοί χώροι στάθμευσης στα παρκινγκ , κάνοντας έτσι πιο εύκολο το έργο των αναπήρων οδηγών αλλά και πιο ασφαλές.

Τέλος, χρειάζεται να οικοδομηθούν σχολειά στα οποία θα φοιτούν άτομα με αναπηρίες. Τα οποία λόγω της αναπηρίας τους δε μπορούν να ενταχθούν στα κανονικά σχολεία. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά θα μορφώνονται σωστά, θα συμβουλεύονται για την επαγγελματική τους αποκατάσταση και θα κτίσουν σιγά σιγά το μέλλον τους και τη ζωή τους μέσα  από τη μόρφωση. Στα ειδικά κέντρα και σχολεία τα παιδιά θα μπορούν να παίρνουν τις κατάλληλες γνώσεις που τους χρειάζονται. Οι δάσκαλοι δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό, για να τους δώσουν κουράγιο και δύναμη για τη ζωή, να τους ενθαρρύνουν να μη σκέπτονται τα σωματικά και πνευματικά τους προβλήματα αλλά και το πιο σπουδαίο να τους μορφώσουν και να τους κάνουν πάνω  από όλα σωστούς ανθρώπους και πολίτες.

Ακόμα θα πρέπει να εντάξουν τα παιδιά σε διάφορα προγράμματα έτσι ώστε να τους διασκεδάζουν, να τους πάνε σε νέα μέρη που δεν έχουν επισκεφτεί και να τους υποδείξουν πως πραγματικά είναι ο έξω κόσμος και  πόσο δύσκολη έχει  γίνει η ζωή στις μέρες μας. Τέλος, στα κανονικά σχολεία θα πρέπει οι καθηγητές με κάθε δυνατό τρόπο να ευαισθητοποιήσουν τα παιδιά γι αυτό το θέμα και να τους το παρουσιάσουν σαν να ήταν δικό τους, έτσι ώστε οι μαθητές να το πάρουν στα σοβαρά, να μην το περιγελούν και να τους προβληματίσει σε μεγάλο βαθμό.

Επίσης, θα πρέπει να πουν στα παιδιά για σπουδαία άτομα που είχαν αναπηρία και επηρέασαν σημαντικά όλους μας, όπως ο Όμηρος που ήταν τυφλός, ο σπουδαιότερος άνθρωπος στο Χονγκ Κονγκ που ήταν ανάπηρος και μπορούσε να κουνήσει μόνο το σαγόνι του, αλλά μπορούσε να προβλέψει το μέλλον και τέλος η γνωστή σε όλους  Έλλεν Κέλλερ που ήταν κουφή και τυφλή, αλλά ήταν σπουδαία συγγραφέας και επηρέασε την πανανθρώπινη κοινωνία.

Εκτός από αυτά, σημαντικά πράγματα πρέπει να κάνει η κοινωνία. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να διαχωρίζει τους πολίτες σύμφωνα με πνευματική ή σωματική ικανότητα. Πρέπει να τους θεωρεί όλους ίσους και η στάση της απέναντι σε όλους πρέπει να είναι η ίδια. Καθήκον και υποχρέωση της κοινωνίας και όλων μας είναι η ισοτιμία και η ισονομία. Δεν πρέπει να σημαίνει ότι αναπηρία είναι και ανικανότητα. Έχουμε όλοι το δικαίωμα της ζωής και κανένας δεν μπορεί να μας στερήσει αυτό το μεγάλο δώρο!

Για να γίνουν αυτά και να θεωρούμαστε όλοι ίσοι, η χώρα πρέπει να δημιουργήσει δημόσιους χώρους, κατάλληλους για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Έτσι θα σταματήσουν οι κοινωνικές διακρίσεις και οι πολίτες με αναπηρία δε θα αντιμετωπίζονται σαν ασθενείς που θα χρειάζονται οίκτο και ελεημοσύνη. Τέλος, η κάρτα αναπηρίας είναι μια σωστή λύση και σίγουρα θα μειώσει την ταλαιπωρία και τις άσκοπες μετακινήσεις των ατόμων αυτών.

Επίσης, ένας ακόμα παράγοντας που πρέπει να βελτιωθεί, είναι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Τα ΜΜΕ βλέπουν τον πόνο και δυστυχία των ατόμων με αναπηρία και προσπαθούν συνεχώς να εκμεταλλευτούν αυτό το γεγονός, διότι όλα αυτά φέρνουν υψηλά νούμερα τηλεθέασης, με αποτέλεσμα να πλουτίζουν. Αυτό μπορεί να σταματήσει, μόνο αν τα ΜΜΕ αποβάλουν τα αρνητικά στερεότυπα που συχνά προβάλουν και να καταδείξουν ότι η αναπηρία είναι κοινωνικό και όχι προσωπικό πρόβλημα. Επίσης, δεν πρέπει να εκμεταλλεύονται τον πόνο των άλλων για να πλουτίσουν.

Κλείνοντας, όλοι μας πρέπει να σεβόμαστε τα άτομα με  ειδικές ανάγκες και να μην τους ξεχωρίζουμε από τα άλλα παιδιά. Ο καθένας μας, θα πρέπει να τους συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει τα άλλα παιδία ,αλλά και το πιο σημαντικό, με τον ίδιο τρόπο που θα ήθελε και εκείνος να του συμπεριφέρονταν εάν βρισκόταν στην θέση τους και να τους εντάσσει στις παρέες του χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς να σκέφτεται τους υπόλοιπους που θα τον δουν και ίσως και να τον κοροϊδέψουν που κάνει παρέα με αυτά τα άτομα. Αν γίνει αυτό, τότε όλοι θα αρχίσουμε να τους βλέπουμε διαφορετικά και να καταλαβαίνουμε ότι εκτός από την αναπηρία τους, έχουν και σπουδαίες ικανότητες.

Ακόμα, πρέπει να προσπαθούμε όσο το δυνατό περισσότερο να μην τους πληγώνουμε βρίζοντας τους, κοροϊδεύοντας τους ή ακόμα χειρότερα να τους περιγελούμε για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν διότι με αυτόν τον τρόπο, κάθε άλλο παρά καλό μπορούμε να τους κάνουμε. Επίσης,  πρέπει να σκεφτούμε, τι θα γινόταν αν ήμασταν εμείς οι ίδιοι στη θέση τους. Σημαντικό είναι να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε κάποιες στερεότυπες φράσεις, όπως «Είσαι στραβός;», «Κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα».

Τέλος, πρέπει να σταματήσουμε να τους βλέπουμε παράξενα λες και θέλουν ελεημοσύνη «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΑΙ, ΟΙΚΤΟ ΟΧΙ!!!». Μόνο αν σταματήσουν αυτά, θα έχουν και αυτοί ίσες ευκαιρίες για εργασία και δε θα θεωρούνται άχρηστοι και ξοφλημένοι. Για να γίνουν όμως αυτά, πρέπει πάνω από όλα να συνεργάζονται και τα ίδια τα άτομα με αναπηρία.